In mijn vorige blog vertelde ik hoe DNA-bedrijven zogenaamde clusters maken: groepen DNA-matches die waarschijnlijk een gezamenlijke voorouder delen. Deze tool is voor genetisch genealogen – zoals ik – van onschatbare waarde. In deze blog ga ik daar dieper op in en laat ik zien hoe deze clusters mij geholpen hebben om gemeenschappelijke voorouders in kaart te brengen, en hoe ik dit visueel heb vastgelegd in een stamboom-waaierdiagram.
De kracht van het waaierdiagram
Door honderden DNA-matches zorgvuldig te analyseren, heb ik een groot deel van mijn stamboom kunnen koppelen aan specifieke DNA-clusters. Deze gemeenschappelijke voorouders heb ik weergegeven in een zogenaamd stamboom-waaierdiagram. In deze visualisatie zie je bij elke voorouder een gele cirkel als er een match is met een DNA-cluster die aan die persoon gekoppeld kon worden.
En dat levert verrassend veel informatie op. Op het diagram is duidelijk te zien dat ik met behulp van DNA-analyse een groot aantal gemeenschappelijke voorouders op mijn moederlijke lijn heb kunnen bevestigen. De vele gele cirkels aan die kant zijn daar het bewijs van.
Tot zeven generaties terug (en verder)
Wat dit onderzoek extra bijzonder maakt, is dat ik via DNA-matches voorouders heb kunnen identificeren tot wel zeven generaties terug, dus tot het einde van de 18e eeuw. In sommige gevallen zelfs nog verder: dit zijn de gele cirkels buiten het standaard waaierdiagram, die laten zien dat je met voldoende DNA-data en analyse ook over de grenzen van de beschikbare archieven heen kunt kijken.
Aan mijn vaderlijke kant zijn er op dit moment nog minder gele cirkels te zien. Dat betekent simpelweg dat ik daar nog minder DNA-clusters heb kunnen koppelen aan specifieke voorouders, en dat er nog meer open plekken in de stamboom zijn.
Een doorbraak in Ierland
Toch zijn er ook aan die kant successen te melden. Dankzij de analyse van mijn DNA-matches heb ik de ouders van mijn Ierse betovergrootvader Daniel Shaughnessy kunnen vaststellen: John Shaughnessy en Mary Sullivan. Een mooie doorbraak die lang onzeker was. In de huidige DNA-clusters zie ik nog meer aanknopingspunten om ook verdere voorouders van deze lijn te achterhalen. Daarvoor ben ik nu vooral afhankelijk van Ierse archieven — en dat onderzoek loopt nog. Daar vertel ik meer over in mijn volgende blog.
Nog geen matches bij Frans Visser
De voorouders van Frans Visser, die later de naam Papavoine aannam, zijn op dit moment nog een mysterie. In mijn waaierdiagram zie je aan zijn kant nog geen namen. Dat betekent niet dat er geen gemeenschappelijke voorouders zijn — alleen dat de juiste matches of archiefkoppelingen nog niet gevonden zijn. Ik blijf zoeken, en ik geloof dat ook dit deel van de puzzel uiteindelijk op zijn plek zal vallen.
Wat betekenen de rode cirkels?
Misschien valt het je op dat er in het waaierdiagram ook rode cirkels staan. Deze geven aan dat die specifieke voorouder geen gemeenschappelijke DNA-match zal opleveren. Waarom? Omdat de nakomelingen alleen via één van hun kinderen voortgekomen zijn. Er is dus geen DNA van broers of zussen via andere lijnen terug te vinden, waardoor er ook geen extra bevestiging uit andere takken komt. Simpel gezegd: er is maar één genetisch pad naar die persoon.
Een intensief project met ruim 1000 matches
Het hele waaierdiagram is ontstaan uit het analyseren van meer dan 1000 DNA-matches. Dat laat goed zien hoeveel werk er in dit soort genetisch stamboomonderzoek gaat zitten. Het vraagt tijd, geduld, en veel puzzelwerk – maar het resultaat is een indrukwekkend beeld van je afkomst, dat met archieven alleen niet bereikt had kunnen worden.
Ben je benieuwd hoe je jouw eigen DNA-gegevens kunt gebruiken om je stamboom te bevestigen of nieuwe voorouders te vinden? Of wil je meer weten over hoe ik te werk ga? Of zou je waaierdiagram willen laten maken, voor jezelf of als cadeau?
Neem dan gerust contact met me op via papavan.nl of stuur een e-mail naar info@papavan.nl.
Samen brengen we het verleden tot leven.
Geef een reactie